انا عايزة مابقاش انا

مش عارفة من دقايق كتبت بوست ومسحته عن حالة الضياع اللى بيحس بيها الواحد لما يبقى محبط
وحالة الدوران فى حلقة مفرغة اللى بتنتابنا جميعا من وقت للتانى بس رجعت تانى وقلت طيب الناس ذنبها
ايه تقرا الكلام المحبط ده فمسحته لكن ايدى قعدت تاكلنى ونا قدام الجهاز عايزة اكتب ومش عايزة ومش قادرة اسكت
فى نفس الوقت احيانا لاء مش احيانا ده كتير بيبقى ماليش نفس اكلم حد ومتهيالى لو قعدت ميت سنة فى البيت مش هازهق
احيانا بتبقى سلوتى الوحيدة كتاب لكن هيهات وطلبات الولاد نازلة ترف معندهمش اى رحمة ولا شفقة فى التوسل اليهم لحد ما اخلص الصفحة او السطر وساعات تانية بابقى مش عايزة اعمل اى حاجة غير انى اتامل بس ولوانى بيتوتية حتى النخاع لكن باحب الخروج بس لاتامل البحر نفسى مرة احب الخروج فى الزحمة نفسى اغير شوية من طباعى او اقعد ارغى فى التليفون نفسى ابقى مش انا لكن هيهات
ساعات باقعد بالساعات ما انطقش ولا كلمة والكلام الكتير مع الولاد بيوصلنى لحد الانفجار فيهم من اجل لحظة هدوء عارفة ان ده مش صحى عشانهم عشان كده برضه نفسى ابقى مش انا فى النهاية عايزة اقول احيانا الواحد بيزهق من طبيعته ونفسه يبقى شخص تانى يمكن ده يسعده لكن مفتكرش انى هاعرف اكون حد تانى غيرى انا عشان كده كان اللى فى عون نفسى من نفسى الساكنة المنفجرة المجتمع فيها كل المتناقضات فى ان واحد